Er zijn vele soorten hout: hout dat leeft, groen hout, dood hout, rottend hout, vermolmd hout enz. Wanneer de boom leeft en groeit, is hij gevuld met energie en spelen zich in hem vele processen af die hem levend houden. Als een tak afbreekt of de hele boom omvalt door ouderdom, ziekte of storm, en als hij blijft liggen daar waar hij gevallen is, gaat hij geleidelijkaan rotten en wordt hij voeding voor planten en dieren. Voor de bladeren die in de herfst afgegooid worden, geldt hetzelfde. Dan trekt de ‘boomgeest’, de dryade, de levenskracht uit de boom.

Van groen hout is sprake als we een levende boom vellen, hem verwonden of een tak afbreken. Ook hier wordt meteen alle levenskracht er uitgetrokken, maar het vervalsproces is nog niet op gang gekomen. Er worden kasten, deuren, stoelen enz. van vervaardigd. Maar het hout is dood.

Leefhout echter is een geschenk van de Dryade (de geest der bomen) aan diegene die de taal van bomen en hun geesten kan verstaan en hen respecteert. De levenskracht blijft in het hout behouden.

(In de Griekse mythologie waren dryaden sterfelijke boomnimfen. Wanneer een boom stierf, betekende dat de dood van de nimf. Werd een boom beschadigd, dan leed de nimf pijn.)

De Dusty’s

Sinds vele generaties werkt een familie uit Kent (Engeland) samen met Dryaden. Het is de familie Dusty Miller (Miller-tribe), directe nakomelingen van de oerbewoners van Engeland. De stamboom van de Dusty’s gaat terug naar het stenen tijdperk toen Groot-Brittannië nog aan het continent vastzat. De familie noemt deze tijden ‘The days of the wild woods’. Tot op heden hebben zij de oude magische kennis en tradities bewaard.

Alle kinderen in de familie Miller heten Dusty, zowel jongens als meisjes.

Dusty XIII is tegenwoordig de oudste levende Miller, de patriarch van de familie. Natuurlijk is hij nicht echt de 13^e. Deze telling begon pas in 1742. Oorspronkelijk waren de Millers bosbewoners, varkenshoeders en sjamanen van een stam met de naam Elfinfolk, ook wel the little people of filthy people genoemd  (want zij wasten zich niet). Volgens een legende zijn op een dag de varkens er tussen uit geknepen. De hoeder riep toen heel hard: "Waar zijn de wilde varkens?" Hij kreeg antwoord, en wel van de bomen of beter van de Dryaden. Zij stuurden hem het beeld van een bepaalde plek in het bos, waar hij de varkens inderdaad vond. Sindsdien bestaat er tussen de Dusty’s en de boomgeesten een bijzondere relatie. Wanneer zij een tak van een boom nodig hebben en erom vragen, staan de Dryaden toe, deze tak af te zagen zonder dat de levenskracht eruit getrokken wordt.

Dusty XIII en zijn zoon Dusty XIV vertellen op lezingen en boswandelingen over bomen, Dryaden en hun relatie met hen, over hun familiegeschiedenis en over hun bedrijfje waar zij uit Levend Hout voorwerpen zoals wandelstokken, hangers en andere voorwerpen vervaardigen. Vooral de verhalen van Dusty XIII zijn zeer humoristisch van aard. Nooit probeert hij, je iets wijs te maken, wat je niet zelf kunt ervaren. Deze ervaringen kunnen mensen opdoen via ‘boommeditaties’, waarin een energie-uitwisseling tussen de mensen en de dryaden plaats vindt.

Ik heb dit zelf ervaren tijdens een wandeling met de oude Dusty Miller in het park van het kasteel Alden-Bielzen in België. Hij is één van de meest fascinerende mensen die ik ooit heb leren kennen. Net als alle Dusty’s voor hem absolveerde hij 25 jaar lang een opleiding om zich de kennis en het kunnen toe te eigenen die nodig zijn om de familietraditie voort te zetten. Leraren waren zijn grootvader, Dusty XI, en zijn vader, Dusty XII, en natuurlijk de bomen en de dryaden. Dusty XIII beschouwt zichzelf als ‘brown witch’, als aardverbonden mannelijke heks, ambachtsman en kunstenaar. Wanneer hij zijn leefhout-voorwerpen snijdt, begeeft hij zich in een tranceachtige toestand, waarin zijn Hoger Zelf hem vertelt, hoe het voorwerp er uit moet zien. Het is precisiewerk en vraagt concentratie en handigheid, want het Leefhout is meer dan een stuk van een boom. Het is het thuis van een Dryade. Dusty mag hierbij geen fout maken. Daarnaast is Dusty XIII ook meester van het pendelen, kenner van runen ( oude Keltische schrifttekens) en een zeer onderhoudend en geestige spreker. Hij is een bijzonder aardig mens, kan actief luisteren en mensen motiveren en enthousiasmeren.

De oude wijze Dusty adviseert om een oude boom op te zoeken als men contact met de dryade wil maken. Hij zegt: ‘Het is net als met mensen. Jonge mensen praten veel over zichzelf. Iemand van veertig doet dit al wat minder, en een 70-jarige vraagt: hoe kan ik je helpen?’ Een bezoek aan een 2000 jaar oude boom is als een ontmoeting met een filosoof. In Nederland staat zo’n oude boom bij Sonbeek, in Limburg. Hij is 1000 jaar oud. De bomen waarmee hij in Engeland werkt, zijn 2500 à 3500 jaar oud. Het zijn bomen uit het oerbos. De Dryaden van die bomen zijn al zo’n 40.000 jaar oud. Met hen hebben zijn voorouders al gewerkt. De Dryade beperkt zich niet tot één boom. Een bos met 5000 bomen kan maar één Dryade hebben. Zij leeft namelijk voort in de nakomelingen van de bomen.

Dryaden