Over mij
Bomen hebben mij altijd gefascineerd. Als kind klom ik vaak in een eik
omdat ik mij daar veilig en geborgen voelde. In het voorjaar schudde ik
meikevers uit de esdoorns, en in het najaar verzamelde ik eikels, kastanjes en
beukennootjes. Ik maakte kettingen van mooi gekleurde bladeren. Dat waren
kinderspelletjes.
Later bewonderde ik bomen om hun brede schaduwgevende kronen, de structuur van hun schors en takken, de verschillende bladvormen.
Het bewustzijn dat het om levende wezens gaat die niet alleen groeien, maar ook met elkaar en met mensen communiceren, groeide in de loop der jaren. Ik besefte dat bomen troost, helderheid van geest en kracht kunnen geven en dat zij met respect bejegend horen te worden. Een stad, een plein, een straat zonder bomen zijn troosteloze plekken.
Steeds meer verdiepte ik mij in bomen, hun manier van groeien, herkomst, betekenis voor ecosystemen in heden en verleden, naamgeving, oude verhalen over bomen en betekenis van bomen in mythologie en volksgebruik.
Dat veel mensen op aarde respectloos met bomen, die vaak honderden jaren oud zijn, omgaan, stemt mij verdrietig en maakt mij boos. Daarnaast heb ik bewondering voor de vele mensen die zich voor het behoud van bomen en bossen inzetten, zoals de Amerikaanse activiste Julia Butterfly Hill, die twee jaar lang in een boom leefde om op de roofbouw aan bomen attent te maken. Of de Afrikaanse Wangari
Maathai die in 2004 de Nobelprijs voor de Vrede ontving en die in Afrika samen met andere vrouwen ca. 30 000 bomen geplant heeft. Ook in Nederland en andere delen van de wereld zijn veel mensen bezig met het planten, verzorgen en beschermen van bomen.Met deze site wil ik meewerken aan de bewustmaking dat bomen belangrijk zijn en dat wij zorgzaam met hen om moeten gaan, want het zijn levende, voelende wezens zoals wijzelf.
Brigit Kahlert
Ik draag de Stem der Bomen op aan mijn oudste zoon Christian, die in 1992 op de leeftijd van 29 jaar overleed. Het laatste wat hij zag, waren de bomen van het bos van Renkum.