Waarom een site over bomen?
Sinds mensenheugenis spelen bomen een belangrijke rol in het dagelijkse leven van mensen. Onze voorouders vereerden de bomen. Voor hen waren het reusachtige levende wezens met een sterke, positieve kracht.
Veel mensen hebben een persoonlijke relatie met een bepaalde boom. Zij praten er soms ook tegen.
Bomen zijn de oudste en grootste plantwezens van onze planeet. Sommige worden
eeuwen oud. De oudste, dennen en mammoetbomen, worden tot 4600 jaar oud.
De reuzeneucalyptus bereikt een hoogte van 150 m, platanen kunnen in 1300 jaar
een stamomvang van 47 m bereiken.
Nostradamus zei: “Ieder mens is met een boom verwant. Slechts in verbinding met zijn boom, kan hij gelukkig zijn.”
Bomen hadden altijd een aantrekkingskracht voor mensen. Een volkswijsheid zegt: een mens moet drie dingen doen in het leven: een huis bouwen, een kind op de wereld zetten en een boom planten.
In de Germaanse mythologie waren het twee bomen die de adem van de Goden ontvingen en die zo de eerste mensen, Askr en Embla, schiepen. Het sprookje van Vrouw Holle herinnert aan de Godin Freya die in de vlier ( hollerstruik) vereerd werd.
In het Germaanse epos Edda wordt over de machtige Es verteld, de Wereldboom Yggdrasil wiens kruin het hele universum droeg.
Mensen hebben bomen nodig, de bomen niet persé mensen. De bomen waren vòòr ons op aarde. In de Germaanse, Keltische, Indiaanse en Indiase scheppingsmythologieën wordt beschreven, dat het de bomen waren waaruit de goden mensen schiepen.
De Romeinse dichter
Vergilius b.v. bericht in zijn epos Aeneïs over Romeinse eikenbossen, waarin mensen
woonden die uit bomen ontstaan zijn. “Inheemse nimfen en faunen bewonen de
wouden, een geslacht dat ontstaan is uit stammen en kernhout.”
De Griekse dichter Hesiod beschrijft hoe de oppergod Zeus het derde mensengeslacht uit Essen schiep.
De Indianenstam van de Algonkin meent af te stammen van de pijl die de Schepper in de Es schoot.
In de bossen voelden onze voorouders zich bijzonder dicht bij de goden staan. Zij bouwden voor hen geen tempels, moskeeën en kerken, maar vereerden hen daar, waar zij hun aanwezigheid het meest voelden: onder de bomen.
In Griekenland groeide de Eik van Dodona gehoed door drie priesteressen die in het ruisen van de bladeren de stem van de Godin meenden te horen.
Boeddha werd onder een boom geboren, vond verlichting onder een boom en stierf onder een boom.
Iedere Indiaan had zijn eigen boom die hij opzocht om te mediteren, om nieuwe kracht te scheppen, van gedachten te wisselen en om te sterven.
Hoewel wij in de Bijbel lezen dat Abraham bij de Heilige Eiken te Mamre tot God bad, eisten de gezagvoerders van het Concilie te Arles in 452 van de mensen, om te stoppen met de 'godslasterlijke boomcultus'. Er werd begonnen met de vernietiging van de Heilige Bossen.
Maar helemaal zonder bomen functioneert de christelijke godsdienst niet, want: “God, de Heer, liet uit de grond allerlei soorten bomen groeien, aanlokkelijk om te zien met kostelijke vruchten." Midden in het Paradijs stonden de Boom van het Leven en de Boom der Kennis van Goed en Kwaad.
De heilige Bernhard van Clairvaux schreef: “Je zult in de bossen vinden als in boeken. De bomen en de stenen zullen je dingen leren die jou geen mens zal kunnen vertellen.”
Tegenwoordig zijn veel mensen in onze maatschappij niet meer bekend met de betekenis van bomen voor ons mensen. Bomen moeten wijken voor asfalt, bebouwing of omdat men bang is dat een grote boom omgewaaid zou kunnen worden. Men vindt bladval, stuifmeel en zaden lastig.
Met mijn bomensite wil ik het bewustzijn van de lezer richten op deze prachtige boomwezens die het verdienen, de volle aandacht te krijgen.