De lindebladen

Zie, de bladen beven van de linden,

en zij zwaatlen even heen en weder

en zij zwijgen in den wijden middag

en hun groene harten hangen neder.

 

Zie, de late zomerschaduws dalen

en een glimlach, een geruste spade

spreidt zich over al hun oude loover,

bloeit om alle stille lindebladen.

 

Zoals al die groote groene harten

heeft mijn hart bewogen in dit leven.

Alles van dit leven ben 'k vergeten

en een glimlach is me alleen gebleven

 

C. S. Adama van Scheltema