Teder en jong, als werd het voorjaar

                                    maar lichter nog, want zonder vruchtbegin,

                                    met dunne mist tussen de gele blaren

                                    zet stil het herftsgetijde in.

                                    Ik voel alleen, dat ik bemin,

                                    zoals een kind, iets jongs, iets ouds,

                                    eind of begin? Iets zo vertrouwds

                                    en zo van alle strijd ontheven –

                                    niet als een einde van het leven,

                                    maar als de lente van de dood.

                                    De kruinen ijl, de stammen bloot

                                    en dit door stilte en mist omgeven.