Populier
Het is niet te geloven, hoe in deze dagen -
soms berijmd, soms ook door zwarte miezer
aangevreten – hoe nu alweer beklonken is,
dat alles straks zal deinen in een groene oceaan.
Zo ook de trouwe klompenboom.
Daar in een doorgeroest december achter de huizen,
met in zijn takken maatbleek licht,
staat hij even nog, zoals een dorre bezem staat.
Maar verborgen in zijn binnenste beweegt het alweer,
gaat iets langzaam open,
open als het oog, waarmee hij altijd heeft gewaakt
over kamers, achter.
Daar waar ziekte en geboorte onafgebroken woekerden
met bloed en slijm, en nog.
Paul Gerlings