glanzen bomen als zilveren kaarsen,

terwijl op alle paden ligt

bevroren spoor van winterlaarzen.

Rijp bedekt de berkentwijgen,

geluidloos treurend in de kou.

En sparren die hun kruinen neigen

Alsof een koning komen zou.

Je adem verstart tot eeuwig ijs,

die geen zonnestraal ontdooit.

Het is een lange winterreis.

Maar wennen, nee, dat doet het nooit.

Stilte omhult je gevoel en gedachten

in januari, maand van het wachten

op lentebloesem en gezang.

Maar wees niet bang!

De hazelaar voelt al zijn sap ontwaken,

de eerste katjes zijn in zicht.

Nog ligt rijp op alle daken

en bomen in het winterlicht.

Brigit